Jenny in werking

Dit filmpje demonstreert hoe Jenny werkt. Het geluid dat je kan horen is het geluid dat de box geeft; we kunnen dit vervelende geluid elimineren door het rubberen membraan een ijzeren cirkel in te bedden en te werken met een elektromagneet onder de schaal. Dit zou hetzelfde resultaat geven zonder het geluid.
We zullen in de toekomst dus kunnen eten wat we horen, door de muziek die extern afspeelt ook te verbinden met de Jenny en te spelen met de frequenties van de muziek.

Jenny

Ik heb mijn creatie genoemd naar de grondlegger van de cymatics, Hans Jenny (cfr. http://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Jenny). De Jenny is opgebouwd uit een bovenste schaal met membraan tussen, een onderste schaal en ons elektro.







De schalen kunnen gemaakt worden door te spuitgieten. Alle plastic onderdelen kunnen met dezelfde matrijs gemaakt worden (kosten besparing). Membraan kan vervaardigd worden uit food friendly siliconen (cfr kunststof bakmat oven van het Duitse merk Lurche). Vorm membraan kan aangepast worden zodat een vloeiende overgang van de schaal binnenin naar het membraan verzekrt wordt. De verbinding van de schaal helften kan gebeuren met een vorm verbinding of kan gelijmd worden. De elektro is, mits enige aanpassing, vrij in de handel te verkrijgen.

Tot slot een laatste foto van Jenny in al haar glorie:

Cymatics: the final countdown

Verder onderzoek omtrent cymatics op youtube (http://www.youtube.com/watch?v=WaYvYysQvBU&feature=fvste3) leerde mij dat men altijd experimenteerde bij heel lage frequenties (30 tot 200 Hz). Enkele korte experimenten leerde mij dat dit mijn grote fout was. We kunnen nu dus pas echt aan de slag.
Ik vertrek van een oude computer box die ik uit elkaar heb gehaald (de box werkt op netspanning, zou even goed op batterijen kunnen), het voordeel van deze boxjes is dat ze bijna altijd een intern versterkertje hebben.





Ik zou graag, om het minimalistische in mijn ontwerp te krijgen, werken met een basisvorm die ik een aantal keer gebruik. Voor de materialen opteer ik voor mijn prototype voor stevig plastic.
Ik vertrek van een basis vorm gemaakt uit schuim (poly-urethaan), deze vorm ga ik gebruiken om mijn uiteindelijke installatie uit te op te bouwen.



Dit schuim model wordt op een plank geplaatst, onder de plank worden latjes voorzien en rondom onze vorm boren we kleine gaatjes beiden zijn vereist voor het vacuüm zuigen.



Uiteindelijk bekom ik dan, na enig snij werk, volgende vorm in plastic.



Voor het maken van een membraan onderaan mijn schaal heb ik een dun (mag trillingen niet te veel dempen) en zeer elastich materiaal (we moeten het goed kunnen opspannen) nodig. Rubber of een ballon zou het ideale zijn. Mijn oog viel op het binnenste van een leren voetbal. Dit is een dun rubberen vlies, dat toch zeer stevig is.



Het uiteindelijke ontwerp valt te bewonderen op de volgende post...

Uitwerking Cymatics

Voor de tweede uitontwikkeling van dit idee ben ik vertrokken van de herzfassen van Monika Hoinkis (http://netzspannung.org/cat/servlet/CatServlet/$files/320590/herzfassen-technik.pdf). Dit is een schaal waarin je je hartslag in de trillingen van het wateroppervlak ziet wanneer je de schaal aanraakt met beide handen. De truc die ze hier toepassen is dat ze signalen uitzenden met als frequentie de eigenfrequentie van het gebruikte metaal.
Daarom dacht ik misschien te werken met een aluminium (metaal geleidt trillingen heel goed) schaal met daaronder een box die het eigensignaal van aluminium uitzendt te gebruiken. Het probleem is dat het niet eenvoudig is een mooie schaal (egaal om het geluid goed te kunnen dragen). Ik heb enkele mogelijkheden uitgeprobeerd om een schaal te maken:

-eerst heb ik geprobeerd een mal te maken met de schuurband die bolvormig is:



daarna heb ik deze mal ingeklemd op de werkbank en heb ik een aluminium plaat proberen te hameren rond deze mal.



Het resultaat is een lelijke, ongelijkmatige schaal waarin weinig diepte kan gestoken worden.




- Een tweede mogelijkheid was inkepingen te maken en dan de plaat te rollen, waarna ze in de hoeken samen genomen wordt.



Deze twee schalen leveren weinig bevredigende resultaten op. Verder onderzoek is welkom...

Whiskey glas

Na consult met de koks (de verschillende lampen, de cymatics en het whiskeyglas) kwam als beste idee het whiskey glas met de houten wanden naar boven. De andere ideeën werden als "weinig praktisch haalbaar" bestempeld.
Het liefst had ik, zoals bij de eerste schets van dit idee, een glas gemaakt waarvan twee wande bestonden uit glas en twee wanden bestonden uit hout afkomstig van de rijpingsvaten van de whiskey. Al snel werd ik geconfronteerd met het feit dat zo een glas niet zo gemakkelijk afwasbaar en opbouwbaar was. Misschien is het beter gewoon twee houten plaatjes te bevestigen aan het glas, die een bepaalde geur/smaak met zich mee brengen. We blijven wel trouw aan het bevestigings principe met metalen ringen zoals bij een echt whiskeyvat.
Een eerste probeersel wordt hieronder afgebeeld:





Het hout kan na gebruik bij het glas nog gebruikt worden voor het roken van eten of voor het vuur van de BBQ (cfr. Jack Daniels: http://www.outdoorhome.com/ProductCart/pc/viewPrd.asp?idcategory=25&idproduct=211). We zouden eventueel hout kunnen gebruiken afkomstig van sherry rijpingsvaten; er zijn immers tamelijk wat whiskey's die een laatste rijpingsstap ondergaan in sherryvaten (http://www.google.be/url?url=http://www.huisverloo.be/UserFiles/File/07%252009%2520Alcoholische%2520dranken%2520en%2520wijnen.doc&rct=j&ei=TvrxSq_QAtLm-QaxnYzlAg&sa=X&oi=nshc&resnum=1&ct=result&cd=1&ved=0CAkQzgQoAA&q=dranken+huis+verloo+De+Groene+Fee+is+terug+&usg=AFQjCNHlUIzCiCGp0Ak5Pg6L7y8m1GKh3Q).

Alvorens verder dit ontwerp uit te diepen, ben ik ten rade gegaan bij een erkend whiskey proeverij. Men vertelde me er dat er liefst zo weinig mogelijk gevarieerd wordt met de aroma's en van een whiskey. Het enigste wat men wel mag doen voor de smaak en de aroma's van een whiskey te bevorderen is er een klein beetje water (op kamertemperatuur) bij doen. Ik kon dus mijn oorspronkelijke glas idee min of meer aan de kant schuiven.
Een andere idee voor een whiskeyglas is een glas met daarop/in een pipet met de juiste hoeveelheid water erin om zo de aroma's optimaal vrij te laten komen. De volgende tekening brengt wat meer duidelijkheid.



Het volgende experiment betreft het boren in glas, op onderstaande afbeelding is een heel klein putje te zien in een glas. Dit is het resultaat van een 20 minuten boren. Dit zou wel eventueel door een vakman (in het glaswezen) gemaakt kunnen worden.



Het whiskey glas idee is voor mijn part ver genoeg uitgediept en levert weinig interessants op. Daarom heb ik besloten toch verder te werken op het Cymatics... wordt vervolgd