maandag 21 december 2009
NX-fun
Het fully definen van mijn tekening gaat niet zonder slag of stoot; ik heb er ondertussen al 8 uren aan gewerkt om mijn schets in orde te brengen... Het resultaat ziet er voorlopig als volgt uit, een beetje ingewikkeld.
zondag 20 december 2009
Technische tekening
Eerste versie van de technische tekening, een versie uit NX volgt maar daar voor moet ik eerst mezelf wat bijschaven over de maatgeving en de conventies daaromtrent.
vrijdag 18 december 2009
Finale versie
De finale versie ziet er als volgt uit:
Deze vorm werd gecreëerd uit één snede; de afmetingen bedragen 62,5 op 57 cm. Hiermee is voldaan aan de eisen voor de kartonplaten. Door de kleine speling die nog overschiet in de breedte richting kunnen de vormen slecht heel weinig ten opzicht van elkaar verschoven worden om meerdere vormen in een plaat te krijgen. Er kunnen echter slechts twee dozen uit een plaat gemaakt worden.
Dit is de finale versie...
Deze vorm werd gecreëerd uit één snede; de afmetingen bedragen 62,5 op 57 cm. Hiermee is voldaan aan de eisen voor de kartonplaten. Door de kleine speling die nog overschiet in de breedte richting kunnen de vormen slecht heel weinig ten opzicht van elkaar verschoven worden om meerdere vormen in een plaat te krijgen. Er kunnen echter slechts twee dozen uit een plaat gemaakt worden.
Dit is de finale versie...
De laatste rechte strook richting finale versie
Ik heb, gebaseerd op mijn laatste maquetje, nieuwe proefmaquettes gemaakt.
Wat ik vooral heb geleerd is dat er een verbinding moet zijn tussen de opstaande randen om deze samen te houden. Andes zakt de doos zodanig dat de fles op de bodem staat in plaats van in de doos te hangen. Het maquetje rechtsonder op de foto is bijna de finale vorm. De vlakken waar de dop door moet komen, moeten iets verbreed worden om zo scheuren te vermijden.
De finale versie is bepaald en wordt gemaakt.
Donderdag ochtend, moe maar voldaan ga ik slapen...
Wat ik vooral heb geleerd is dat er een verbinding moet zijn tussen de opstaande randen om deze samen te houden. Andes zakt de doos zodanig dat de fles op de bodem staat in plaats van in de doos te hangen. Het maquetje rechtsonder op de foto is bijna de finale vorm. De vlakken waar de dop door moet komen, moeten iets verbreed worden om zo scheuren te vermijden.
De finale versie is bepaald en wordt gemaakt.
Donderdag ochtend, moe maar voldaan ga ik slapen...
woensdag 16 december 2009
Mozes...
Tijdens het consult met de docent, zijn we tot de conclusie gekomen dat het eerste idee (de hangende fles) toch het tofste blijft en dat het beter is een nieuwe fles te kiezen die wel in dit ontwerp past. Ik citeer ‘als de berg niet tot Mozes komt dan gaat Mozes naar de berg’…
Ik ben dus opzoek gegaan naar een fles die:
- groot genoeg is (cfr. Probleem parfumflesje)
- een elipische doorsnede heeft
- een leuke vorm heeft
Volgende flessen sprongen in het oog:
Ik heb uiteindelijk gekozen voor een badolie fles van Nivea
Ik heb een eerst maquette gemaakt; wat meteen op valt is dat de maquette niet groot genoeg is in vergelijking met de fles. Bekijken we echter de ontvouwing dan is duidelijk te zien dat deze groter is dan te toegelaten plaatgrootte. Een herontwerp is dus nodig…
Ik ben dus opzoek gegaan naar een fles die:
- groot genoeg is (cfr. Probleem parfumflesje)
- een elipische doorsnede heeft
- een leuke vorm heeft
Volgende flessen sprongen in het oog:
Ik heb uiteindelijk gekozen voor een badolie fles van Nivea
Ik heb een eerst maquette gemaakt; wat meteen op valt is dat de maquette niet groot genoeg is in vergelijking met de fles. Bekijken we echter de ontvouwing dan is duidelijk te zien dat deze groter is dan te toegelaten plaatgrootte. Een herontwerp is dus nodig…
Nieuwe fles
Door de problemen met de kleine flesjes heb ik een nieuwe fles gekozen. Ik heb gekozen voor de GET-27 fles die een heel leuke, speelse vorm heeft. Ik zou daarom graag een doos maken die de vorm volgt.
Gezien, na enkele probeersel, de fles niet opgehangen kan worden in een doos die de vorm van de fles volgt; heb ik besloten me te focussen op een doos die de vorm volgt. Ik ga vanaf nu enkel werken met het ‘echte’ karton om perikelen met het parfumflesje te vermijden. Enkele kartonnen proefmaquettes.
De vormen die de fles omsluiten maar niet toe zijn vallen moeilijk nog als doos te klasseren, toch zijn ze leuk van vorm.
Uiteindelijk heb ik verder gewerkt rond vorm …. En heb ik geprobeerd of het niet mogelijk is een doos te maken waarbij je het bovenste deel afneemt waarna de fles pas uit de doos gehaald kan worden. Het was de bedoeling dat dit bovenste deel min of meer er uit zag als een glas.
Gezien, na enkele probeersel, de fles niet opgehangen kan worden in een doos die de vorm van de fles volgt; heb ik besloten me te focussen op een doos die de vorm volgt. Ik ga vanaf nu enkel werken met het ‘echte’ karton om perikelen met het parfumflesje te vermijden. Enkele kartonnen proefmaquettes.
De vormen die de fles omsluiten maar niet toe zijn vallen moeilijk nog als doos te klasseren, toch zijn ze leuk van vorm.
Uiteindelijk heb ik verder gewerkt rond vorm …. En heb ik geprobeerd of het niet mogelijk is een doos te maken waarbij je het bovenste deel afneemt waarna de fles pas uit de doos gehaald kan worden. Het was de bedoeling dat dit bovenste deel min of meer er uit zag als een glas.
Eerste stapjes
Voor deze opdracht ben ik eerst op zoek gegaan naar flessen en leuke vormen van flessen. Drankflessen zijn tamelijk populair…
Omdat parfumflesjes altijd een toffe vorm hebben ben ik maar richting planet parfum getrokken.
Enkele foto’s en een hoofdpijn van de geur later viel mijn oog op volgend flesje.
Deze parfum is gemaakt van een rozenextract, daar heb ik dan inspiratie uit geput. Eigenschappen van een roos: de blaadjes overlappen als het ware, een roos is eerst dicht en valt dan open. Een open roos is duidelijk breder en volumineuzer dan een gesloten roos.
Ik ben ook doelbewust gaan zoek naar speciale ontvouwingen en sluitingen van doosjes...
Daarna heb ik wat meer gebrainstormd rond het concept geschenkverpakking. Als mensen een geschenkdoos open doen dan zijn ze verrast door de inhoud en slechts zelden door de doos zelf. Daarom dacht ik misschien een “wow”-effect te introduceren in de doos zelf, zoals bijvoorbeeld het open vallen van een doos. Toen ik dacht aan het verbreden van een roos bij openen kwam ik zo op het idee om een doos te maken waarin de fles hangt in plaats van staat en die bij openen ietwat zakt en verbreedt. Dit leverde volgende proefmaquetje op (bevat nog steeds enige verlijmingen). De reden waarom we dit flesje zo makkelijk kunnen laten hangen is dan zijn doorsnede een ellips is en we in houders waarin deze hangt een uitsnijdingen kunne maken om de vorm in te steken.
Het definitieve karton is toegekomen. Ik heb een ontvouwing gemaakt van het hangend doosje en deze gemaakt in het ‘echte’ karton (sneuvelde al bij het uitsnijden).
Blijkt dat het karton dikker is dan verwacht. De verbindingen en de vormen zijn niet meer mooi doordat het flesje te klein is en de afmetingen van de verschillende vlakken daardoor ook te klein.
Omdat parfumflesjes altijd een toffe vorm hebben ben ik maar richting planet parfum getrokken.
Enkele foto’s en een hoofdpijn van de geur later viel mijn oog op volgend flesje.
Deze parfum is gemaakt van een rozenextract, daar heb ik dan inspiratie uit geput. Eigenschappen van een roos: de blaadjes overlappen als het ware, een roos is eerst dicht en valt dan open. Een open roos is duidelijk breder en volumineuzer dan een gesloten roos.
Ik ben ook doelbewust gaan zoek naar speciale ontvouwingen en sluitingen van doosjes...
Daarna heb ik wat meer gebrainstormd rond het concept geschenkverpakking. Als mensen een geschenkdoos open doen dan zijn ze verrast door de inhoud en slechts zelden door de doos zelf. Daarom dacht ik misschien een “wow”-effect te introduceren in de doos zelf, zoals bijvoorbeeld het open vallen van een doos. Toen ik dacht aan het verbreden van een roos bij openen kwam ik zo op het idee om een doos te maken waarin de fles hangt in plaats van staat en die bij openen ietwat zakt en verbreedt. Dit leverde volgende proefmaquetje op (bevat nog steeds enige verlijmingen). De reden waarom we dit flesje zo makkelijk kunnen laten hangen is dan zijn doorsnede een ellips is en we in houders waarin deze hangt een uitsnijdingen kunne maken om de vorm in te steken.
Het definitieve karton is toegekomen. Ik heb een ontvouwing gemaakt van het hangend doosje en deze gemaakt in het ‘echte’ karton (sneuvelde al bij het uitsnijden).
Blijkt dat het karton dikker is dan verwacht. De verbindingen en de vormen zijn niet meer mooi doordat het flesje te klein is en de afmetingen van de verschillende vlakken daardoor ook te klein.
Opdracht packaging
OPDRACHT
Maak een geschenkverpakking rond 1 specifieke fles. Wijn, water, olijfolie, badolie… Welke type fles mogen jullie zelf kiezen? Exploreer dus goed en probeer zo snel mogelijk jouw type fles te verkrijgen. De type fles zal voor een groot deel de vormgeving en de gebruikerscontext gaan bepalen waar jou verpakking een meerwaarde moet voor bieden. Experimenteer met de vormesthetiek van het karton, geef de verpakking extra functies, zorg dat de structuur de fles kan dragen, enz…
Technische opmerkingen :
- Er mogen geen verlijmingen gebruikt worden. Alles word in elkaar gevouwen.
- Zo weinig mogelijk onderdelen – streefdoel is 1 ontvouwing.
- Quasi alle mogelijke vormen kunnen uitgestanst worden. De enige beperking hier is dat er steeds getracht wordt om zo weinig mogelijk verliesafval uit één basis kartonen plaat (600x1600mm) te bekomen. Hou er rekening mee dat er steeds een rand gebruikt wordt als referentie en fixatie tijdens het transport. Dit resulteert in een bleed rondom rond van 15,10,10,10 mm die wordt afgetrokken van de originele maat.
- Het is toegestaan om rillen in het karton aan te brengen. Bij rillen wordt met de botte kant van een schaar of mes een groef gemaakt. Deze groef wordt aan de binnenkant van een vouw gemaakt.
- Er mag niet met perforaties gewerkt worden om de verpakking te openen ( cfr tear strips)
- Qua type verbinding : het postpakket, plus nog een aantal demo’s die worden meegebracht.
- Rechthoekig vormgeving is verboden.
- Binnenmaat + dikte = rilmaat
- Bij het verspringen rekenen we op de ontvouwing 1mm extra bij.
- Als we gleuven maken doorheen het karton dan moeten deze minimum 6mm zijn.
- Jullie moeten geen prints voorzien op de verpakking.
Maak een geschenkverpakking rond 1 specifieke fles. Wijn, water, olijfolie, badolie… Welke type fles mogen jullie zelf kiezen? Exploreer dus goed en probeer zo snel mogelijk jouw type fles te verkrijgen. De type fles zal voor een groot deel de vormgeving en de gebruikerscontext gaan bepalen waar jou verpakking een meerwaarde moet voor bieden. Experimenteer met de vormesthetiek van het karton, geef de verpakking extra functies, zorg dat de structuur de fles kan dragen, enz…
Technische opmerkingen :
- Er mogen geen verlijmingen gebruikt worden. Alles word in elkaar gevouwen.
- Zo weinig mogelijk onderdelen – streefdoel is 1 ontvouwing.
- Quasi alle mogelijke vormen kunnen uitgestanst worden. De enige beperking hier is dat er steeds getracht wordt om zo weinig mogelijk verliesafval uit één basis kartonen plaat (600x1600mm) te bekomen. Hou er rekening mee dat er steeds een rand gebruikt wordt als referentie en fixatie tijdens het transport. Dit resulteert in een bleed rondom rond van 15,10,10,10 mm die wordt afgetrokken van de originele maat.
- Het is toegestaan om rillen in het karton aan te brengen. Bij rillen wordt met de botte kant van een schaar of mes een groef gemaakt. Deze groef wordt aan de binnenkant van een vouw gemaakt.
- Er mag niet met perforaties gewerkt worden om de verpakking te openen ( cfr tear strips)
- Qua type verbinding : het postpakket, plus nog een aantal demo’s die worden meegebracht.
- Rechthoekig vormgeving is verboden.
- Binnenmaat + dikte = rilmaat
- Bij het verspringen rekenen we op de ontvouwing 1mm extra bij.
- Als we gleuven maken doorheen het karton dan moeten deze minimum 6mm zijn.
- Jullie moeten geen prints voorzien op de verpakking.
zondag 29 november 2009
Jenny in werking
Dit filmpje demonstreert hoe Jenny werkt. Het geluid dat je kan horen is het geluid dat de box geeft; we kunnen dit vervelende geluid elimineren door het rubberen membraan een ijzeren cirkel in te bedden en te werken met een elektromagneet onder de schaal. Dit zou hetzelfde resultaat geven zonder het geluid.
We zullen in de toekomst dus kunnen eten wat we horen, door de muziek die extern afspeelt ook te verbinden met de Jenny en te spelen met de frequenties van de muziek.
donderdag 5 november 2009
Jenny
Ik heb mijn creatie genoemd naar de grondlegger van de cymatics, Hans Jenny (cfr. http://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Jenny). De Jenny is opgebouwd uit een bovenste schaal met membraan tussen, een onderste schaal en ons elektro.
De schalen kunnen gemaakt worden door te spuitgieten. Alle plastic onderdelen kunnen met dezelfde matrijs gemaakt worden (kosten besparing). Membraan kan vervaardigd worden uit food friendly siliconen (cfr kunststof bakmat oven van het Duitse merk Lurche). Vorm membraan kan aangepast worden zodat een vloeiende overgang van de schaal binnenin naar het membraan verzekrt wordt. De verbinding van de schaal helften kan gebeuren met een vorm verbinding of kan gelijmd worden. De elektro is, mits enige aanpassing, vrij in de handel te verkrijgen.
Tot slot een laatste foto van Jenny in al haar glorie:
De schalen kunnen gemaakt worden door te spuitgieten. Alle plastic onderdelen kunnen met dezelfde matrijs gemaakt worden (kosten besparing). Membraan kan vervaardigd worden uit food friendly siliconen (cfr kunststof bakmat oven van het Duitse merk Lurche). Vorm membraan kan aangepast worden zodat een vloeiende overgang van de schaal binnenin naar het membraan verzekrt wordt. De verbinding van de schaal helften kan gebeuren met een vorm verbinding of kan gelijmd worden. De elektro is, mits enige aanpassing, vrij in de handel te verkrijgen.
Tot slot een laatste foto van Jenny in al haar glorie:
woensdag 4 november 2009
Cymatics: the final countdown
Verder onderzoek omtrent cymatics op youtube (http://www.youtube.com/watch?v=WaYvYysQvBU&feature=fvste3) leerde mij dat men altijd experimenteerde bij heel lage frequenties (30 tot 200 Hz). Enkele korte experimenten leerde mij dat dit mijn grote fout was. We kunnen nu dus pas echt aan de slag.
Ik vertrek van een oude computer box die ik uit elkaar heb gehaald (de box werkt op netspanning, zou even goed op batterijen kunnen), het voordeel van deze boxjes is dat ze bijna altijd een intern versterkertje hebben.
Ik zou graag, om het minimalistische in mijn ontwerp te krijgen, werken met een basisvorm die ik een aantal keer gebruik. Voor de materialen opteer ik voor mijn prototype voor stevig plastic.
Ik vertrek van een basis vorm gemaakt uit schuim (poly-urethaan), deze vorm ga ik gebruiken om mijn uiteindelijke installatie uit te op te bouwen.
Dit schuim model wordt op een plank geplaatst, onder de plank worden latjes voorzien en rondom onze vorm boren we kleine gaatjes beiden zijn vereist voor het vacuüm zuigen.
Uiteindelijk bekom ik dan, na enig snij werk, volgende vorm in plastic.
Voor het maken van een membraan onderaan mijn schaal heb ik een dun (mag trillingen niet te veel dempen) en zeer elastich materiaal (we moeten het goed kunnen opspannen) nodig. Rubber of een ballon zou het ideale zijn. Mijn oog viel op het binnenste van een leren voetbal. Dit is een dun rubberen vlies, dat toch zeer stevig is.
Het uiteindelijke ontwerp valt te bewonderen op de volgende post...
Ik vertrek van een oude computer box die ik uit elkaar heb gehaald (de box werkt op netspanning, zou even goed op batterijen kunnen), het voordeel van deze boxjes is dat ze bijna altijd een intern versterkertje hebben.
Ik zou graag, om het minimalistische in mijn ontwerp te krijgen, werken met een basisvorm die ik een aantal keer gebruik. Voor de materialen opteer ik voor mijn prototype voor stevig plastic.
Ik vertrek van een basis vorm gemaakt uit schuim (poly-urethaan), deze vorm ga ik gebruiken om mijn uiteindelijke installatie uit te op te bouwen.
Dit schuim model wordt op een plank geplaatst, onder de plank worden latjes voorzien en rondom onze vorm boren we kleine gaatjes beiden zijn vereist voor het vacuüm zuigen.
Uiteindelijk bekom ik dan, na enig snij werk, volgende vorm in plastic.
Voor het maken van een membraan onderaan mijn schaal heb ik een dun (mag trillingen niet te veel dempen) en zeer elastich materiaal (we moeten het goed kunnen opspannen) nodig. Rubber of een ballon zou het ideale zijn. Mijn oog viel op het binnenste van een leren voetbal. Dit is een dun rubberen vlies, dat toch zeer stevig is.
Het uiteindelijke ontwerp valt te bewonderen op de volgende post...
Uitwerking Cymatics
Voor de tweede uitontwikkeling van dit idee ben ik vertrokken van de herzfassen van Monika Hoinkis (http://netzspannung.org/cat/servlet/CatServlet/$files/320590/herzfassen-technik.pdf). Dit is een schaal waarin je je hartslag in de trillingen van het wateroppervlak ziet wanneer je de schaal aanraakt met beide handen. De truc die ze hier toepassen is dat ze signalen uitzenden met als frequentie de eigenfrequentie van het gebruikte metaal.
Daarom dacht ik misschien te werken met een aluminium (metaal geleidt trillingen heel goed) schaal met daaronder een box die het eigensignaal van aluminium uitzendt te gebruiken. Het probleem is dat het niet eenvoudig is een mooie schaal (egaal om het geluid goed te kunnen dragen). Ik heb enkele mogelijkheden uitgeprobeerd om een schaal te maken:
-eerst heb ik geprobeerd een mal te maken met de schuurband die bolvormig is:
daarna heb ik deze mal ingeklemd op de werkbank en heb ik een aluminium plaat proberen te hameren rond deze mal.
Het resultaat is een lelijke, ongelijkmatige schaal waarin weinig diepte kan gestoken worden.
- Een tweede mogelijkheid was inkepingen te maken en dan de plaat te rollen, waarna ze in de hoeken samen genomen wordt.
Deze twee schalen leveren weinig bevredigende resultaten op. Verder onderzoek is welkom...
Daarom dacht ik misschien te werken met een aluminium (metaal geleidt trillingen heel goed) schaal met daaronder een box die het eigensignaal van aluminium uitzendt te gebruiken. Het probleem is dat het niet eenvoudig is een mooie schaal (egaal om het geluid goed te kunnen dragen). Ik heb enkele mogelijkheden uitgeprobeerd om een schaal te maken:
-eerst heb ik geprobeerd een mal te maken met de schuurband die bolvormig is:
daarna heb ik deze mal ingeklemd op de werkbank en heb ik een aluminium plaat proberen te hameren rond deze mal.
Het resultaat is een lelijke, ongelijkmatige schaal waarin weinig diepte kan gestoken worden.
- Een tweede mogelijkheid was inkepingen te maken en dan de plaat te rollen, waarna ze in de hoeken samen genomen wordt.
Deze twee schalen leveren weinig bevredigende resultaten op. Verder onderzoek is welkom...
Whiskey glas
Na consult met de koks (de verschillende lampen, de cymatics en het whiskeyglas) kwam als beste idee het whiskey glas met de houten wanden naar boven. De andere ideeën werden als "weinig praktisch haalbaar" bestempeld.
Het liefst had ik, zoals bij de eerste schets van dit idee, een glas gemaakt waarvan twee wande bestonden uit glas en twee wanden bestonden uit hout afkomstig van de rijpingsvaten van de whiskey. Al snel werd ik geconfronteerd met het feit dat zo een glas niet zo gemakkelijk afwasbaar en opbouwbaar was. Misschien is het beter gewoon twee houten plaatjes te bevestigen aan het glas, die een bepaalde geur/smaak met zich mee brengen. We blijven wel trouw aan het bevestigings principe met metalen ringen zoals bij een echt whiskeyvat.
Een eerste probeersel wordt hieronder afgebeeld:
Het hout kan na gebruik bij het glas nog gebruikt worden voor het roken van eten of voor het vuur van de BBQ (cfr. Jack Daniels: http://www.outdoorhome.com/ProductCart/pc/viewPrd.asp?idcategory=25&idproduct=211). We zouden eventueel hout kunnen gebruiken afkomstig van sherry rijpingsvaten; er zijn immers tamelijk wat whiskey's die een laatste rijpingsstap ondergaan in sherryvaten (http://www.google.be/url?url=http://www.huisverloo.be/UserFiles/File/07%252009%2520Alcoholische%2520dranken%2520en%2520wijnen.doc&rct=j&ei=TvrxSq_QAtLm-QaxnYzlAg&sa=X&oi=nshc&resnum=1&ct=result&cd=1&ved=0CAkQzgQoAA&q=dranken+huis+verloo+De+Groene+Fee+is+terug+&usg=AFQjCNHlUIzCiCGp0Ak5Pg6L7y8m1GKh3Q).
Alvorens verder dit ontwerp uit te diepen, ben ik ten rade gegaan bij een erkend whiskey proeverij. Men vertelde me er dat er liefst zo weinig mogelijk gevarieerd wordt met de aroma's en van een whiskey. Het enigste wat men wel mag doen voor de smaak en de aroma's van een whiskey te bevorderen is er een klein beetje water (op kamertemperatuur) bij doen. Ik kon dus mijn oorspronkelijke glas idee min of meer aan de kant schuiven.
Een andere idee voor een whiskeyglas is een glas met daarop/in een pipet met de juiste hoeveelheid water erin om zo de aroma's optimaal vrij te laten komen. De volgende tekening brengt wat meer duidelijkheid.
Het volgende experiment betreft het boren in glas, op onderstaande afbeelding is een heel klein putje te zien in een glas. Dit is het resultaat van een 20 minuten boren. Dit zou wel eventueel door een vakman (in het glaswezen) gemaakt kunnen worden.
Het whiskey glas idee is voor mijn part ver genoeg uitgediept en levert weinig interessants op. Daarom heb ik besloten toch verder te werken op het Cymatics... wordt vervolgd
Het liefst had ik, zoals bij de eerste schets van dit idee, een glas gemaakt waarvan twee wande bestonden uit glas en twee wanden bestonden uit hout afkomstig van de rijpingsvaten van de whiskey. Al snel werd ik geconfronteerd met het feit dat zo een glas niet zo gemakkelijk afwasbaar en opbouwbaar was. Misschien is het beter gewoon twee houten plaatjes te bevestigen aan het glas, die een bepaalde geur/smaak met zich mee brengen. We blijven wel trouw aan het bevestigings principe met metalen ringen zoals bij een echt whiskeyvat.
Een eerste probeersel wordt hieronder afgebeeld:
Het hout kan na gebruik bij het glas nog gebruikt worden voor het roken van eten of voor het vuur van de BBQ (cfr. Jack Daniels: http://www.outdoorhome.com/ProductCart/pc/viewPrd.asp?idcategory=25&idproduct=211). We zouden eventueel hout kunnen gebruiken afkomstig van sherry rijpingsvaten; er zijn immers tamelijk wat whiskey's die een laatste rijpingsstap ondergaan in sherryvaten (http://www.google.be/url?url=http://www.huisverloo.be/UserFiles/File/07%252009%2520Alcoholische%2520dranken%2520en%2520wijnen.doc&rct=j&ei=TvrxSq_QAtLm-QaxnYzlAg&sa=X&oi=nshc&resnum=1&ct=result&cd=1&ved=0CAkQzgQoAA&q=dranken+huis+verloo+De+Groene+Fee+is+terug+&usg=AFQjCNHlUIzCiCGp0Ak5Pg6L7y8m1GKh3Q).
Alvorens verder dit ontwerp uit te diepen, ben ik ten rade gegaan bij een erkend whiskey proeverij. Men vertelde me er dat er liefst zo weinig mogelijk gevarieerd wordt met de aroma's en van een whiskey. Het enigste wat men wel mag doen voor de smaak en de aroma's van een whiskey te bevorderen is er een klein beetje water (op kamertemperatuur) bij doen. Ik kon dus mijn oorspronkelijke glas idee min of meer aan de kant schuiven.
Een andere idee voor een whiskeyglas is een glas met daarop/in een pipet met de juiste hoeveelheid water erin om zo de aroma's optimaal vrij te laten komen. De volgende tekening brengt wat meer duidelijkheid.
Het volgende experiment betreft het boren in glas, op onderstaande afbeelding is een heel klein putje te zien in een glas. Dit is het resultaat van een 20 minuten boren. Dit zou wel eventueel door een vakman (in het glaswezen) gemaakt kunnen worden.
Het whiskey glas idee is voor mijn part ver genoeg uitgediept en levert weinig interessants op. Daarom heb ik besloten toch verder te werken op het Cymatics... wordt vervolgd
vrijdag 23 oktober 2009
Uitwerking ideeën
chocade regenlampion:
- Ik plaatse een leeslamp met een knijper (met een 60 Watt gloeilamp erin) op een schaaltje met een stuk chocolade erin; na een 5 tal minuten was de chocolade volledig gesmolten. Onderstaande figuren geven een idee over de opstelling van dit experiment.
Food cymatics
- Voor het testen en optimaliseren van het werken met geluid heb ik eerst naar een box gezocht waarvan de speaker zelf groot genoeg is.
De hoge tonen speaker worden afgedekt omwille van het geluid. De speaker heb ik uit zijn vrije ophanging gehaald en op een harde ondergrond geplaatst om zo de demping van trillingen zo veel mogelijk in te perken.
Vervolgens heb ik eerst geprobeerd trillingen teweeg te brengen in een bord en een glazen schaal met water erin. Beiden waren te zwaar om een mooi resultaat te krijgen. Daarom heb ik gezocht naar een plastieken schaal, waarvan ik dan de bodem heb uitgesneden en vervangen door een plastieken membraan. Dit alles om beter de trillingen over te kunnen brengen van de box naar de schaal.
De voledige opstelling met versterker is hieronder te zien:
De overbrenging van de trillingen gebeurde echter nog altijd te zwak. Dit wil zeggen dat we voor het bekomen van een mooi patroon in onze schaal we het volume heel hoog moesten zetten. We zouden dit kunnen oplossen door het membraan los in de speaker te leggen zodat alle trillingen van de speaker rechtstreeks worden overgedragen aan de vloeistof in de schaal.
Infrarood koken
Er bestaat reeds een compacte infrarood oven die op koop-tv te verkrijgen is, meer info is te vinden op http://www.flavorwave.nl/?gclid=COW00pCV1Z0CFWlr4wodY0IRsQ . Het glas dat zou moeten gebruikt worden voor de lampenkap moet hitte bestendig zijn, pirex zou hiervoor uiterst geschikt zijn. Op volgende link http://www.scilabware.com/internet/content.nsf/framesetter/TMAY5BQDST?OpenDocument valt te lezen dat de maximum gebruikstemperatuur voor dit materiaal ongeveer
zaterdag 3 oktober 2009
Enkele Ideetjes
Lijstje met enkele ideëen, eerst wordt het idee kort omschreven, daaronder wordt kort een argumentering gegeven.
- Soort wafelijzer voor het maken van eetbaar bestek met of zonder "vloeibare" vulling:
- combinatie van het klassieke bestek waaraan we toch tamelijk gehecht zijn met een nieuwe vorm van eten maken, staat ons ook toe verschillende texturen met elkaar te combineren. Het typisch Belgische gerecht kan dan bijvoorbeeld bestaan uit een aardappelen omhulsel gevuld met stoverij.
- Een multifunctionele vork/pen:
- het handvat bestaat uit een compartiment waarin kruiden aangebracht kunnen worden (bij het naar de mond brengen kunnen deze gemakkelijk opgesnoven worden), het handvat heeft ook een squuezable deel waarin bv. een pasta-achtige substantie kan gestoken worden en de tanden van de vork bestaat uit smalle "harde" deegwaren, we hebben op die manier een combinatie van gevoel, reuk en smaak en terzelfdetijd werken we weer met die samenhang van verschillende texturen.
Het duwsysteem onderaan kan eruitzien zoals bij volgende staedlergummen:
- Boom ter presentatie van kippeboutjes:
- de kruin van de boom wordt gevormd door de kippeboutjes, de stam kan in houdt of metaal zijn en vormt de houder voor de steeltjes van de boutjes. De stam wordt bovendien gevuld met warme kruiden waarvan de geur vrijkomt van zodra de eerste kippeboutjes worden uitgenomen.
Tafel tegen de verveling tussen de gerechten door:- de tafel bestaat uit een poot met een bol gewricht op het einde van de steel waarop het blad bevestigd is, dit gewricht kan vast gezet worden maar kan ook tegen alle verwachting in los gezet worden zodat de gasten door het zorgvuldig herschikken van hun service de tafel in evenwicht moeten krijgen.
- Zeep met kruiden geur:
- de gasten worden verzocht hun handen te wassen met een (misschien eetbare) zeep met een kruiden geur zodat ze tijdens het eten steeds geaccompagneerd worden door het gewenste kruiden aroma.
- Lippenstift met kruiden smaak:
- de smaak van de kruiden wordt stilletjes aan afgegeven, indien moet bij gekruid worden smoeten de gasten hun lippen gewoon terug in. Kan eventueel ook gewoon gebruikt worden ter presentatie van een hapje.
- Serveren konijn/duif:
- Een goochelaarshoed met een dubbele bodem, waaronder een warmhoudshotel verschotel verstopt zit. Een originele manier om konijn of duif op te dienen.
- Whiskeyglas:
- Een glas dat voor de helft bestaat uit glas en voor de helft uit hout afkomstig van de gistingsvaten van de whiskey. Dit creëert niet alleen een bijkomende geur maar ook een gevoel bij het drinken van de whiskey.
- Muzikaal pakket:
- Een soepkom die op de tonen van muziek en trillingen de vloeistof laat opspringen en dansen. Dit is gebaseerd op een oeroud principe uit het verre oosten, de werking van deze oerkommen kan bewonderd worden op volgende site: http://www.youtube.com/watch?v=DvLa_4D8sMI&feature=related en http://www.youtube.com/watch?v=rld5TpdBXSM&feature=related
- De pudding kan bijvoorbeeld ook op een zeer originele manier opgediend worden; gebaseerd op volgend principe http://www.youtube.com/watch?v=F2i-IPiuCwk&feature=fvw .
- Black and white:
- Er wordt een volledig wit bord opgediend, verschillende hoopjes wit zijn geschikt op het bord. Wanneer er echter een blacklight boven de tafel wordt aangestoken (of verwerkt in de rand van het bord) verschijnt er een verrassend kleurenpallet.
- Kruidentuin:
- Een nieuw concept voor een restaurant kan bijvoorbeeld zijn dat, zoals in sommige wokresto’s voor de groenten reeds het geval is, de gast zijn eigen kruiden kan plukken/kiezen die hij op zijn steak/salade wil.
- Koken met de lamp:
- Een infrarode lamp (met doorzichtige glazen kap) hangt boven de tafel (tafel bevat centraal een inoxen bakplaat), bij het bereiden van het hoofdgerecht wordt de lampen kap (bevat een afzuigsysteem en de kap zelf is gemaakt van een materiaal dat geen infrarood licht door laat) naar beneden gebracht en vastgeklonken aan de tafel. Zo ziet de gast zijn vlees gaar worden waar hij bij is.
13. Chocolade regenlampion:
- een soort lampenkap uit chocolade; van zodra de lamp aan gestoken wordt begint de chocolade te smelten en druppelsgewijs op bv. een ijscoupe te druppelen.
14. Het Pringlesgerecht:
- Een pringle ligt eigenlijk perfect op de tong, misschien kunnen we daar wel op inspelen en op verschillende delen van een pringle verschillende smaken aanbrengen naargelang de overeenkomstige smaakregio's. We kunnen misschien een gerecht samenstellen zonder dat de aparte smaken eigenlijk op zichzelf iets betekenen. Volgende figuren geven hierover meer duidelijkheid:
15. Altijd vol:
- een systeem dat werkt met behulp van communicerende vaten zodat de gasten altijd volle glazen hebben als de wijnfles op een speciale houder gezet wordt.
16. Spiraalglas:
- een glas met een glazen rietjes houder aan de zijkant; de inlaat van de glazen rietjes houder in de onderkant van het glas gebeurt onder een lichte hoek. Drinken we van het glas dan krijgen we een soort draaikolk. Dit glas laat ons ook toe een cocktail in verschillende lagen te drinken en toch elke laag apart te ervaren.
17. Walsend glas:
- Wijn laat men meestal eventjes walsen in het glas, dit glas bevat een metalen staafje (waarvan de vorm is afgestemd op het glas) dat ronddraait in het glas. Hiervoor moet er onder het glas een soort electromagneet staan. Dit is een mix-principe dat al jaren bestaat in chemische laboratoria.
Dit principe is ook te zien op de volgende link: http://www.youtube.com/watch?v=n-KsJy-yC0A
19. Deus ex magina tafel:
- een tafel met in het midden of een keukenlift die leidt naar de keuken. De gerechten komen dan plots tevoorschijn op de tafel; er is ook zo een beter contact met het keukengebeuren.
Abonneren op:
Posts (Atom)